Inaczej zwany jest też jako szpinak nowozelandzki. Należy do gatunku pryszczyrnicowatych. Nazwę przyjął od Nowej Zelandii gdzie można go spotkać jako roślinę dziko rosnącą. Występuje też a Tasmanii jak i zachodniej i południowej Australii. W 1771 roku kapitan Cook wybierając się w podróż dookoła świata zabrał ze sobą kolegę Josepha Bansa, który zabrał ze sobą roślinkę do Europy. Roślina w smaku jest bardzo podobna do szpinaku a jej zaletą jest to, że jest łatwiejsza w uprawie ponieważ lepiej znosi od samego szpinaku upały oraz występuje w lecie kiedy na rynku tego ostatniego jest zupełny brak. Posiada wiele wartości odżywczych. Zawiera bardzo duże ilości witamin, w tym głównie witaminy C jak i prowitaminy A oraz sole mineralne takie jak żelazo. Niestety zawiera też kwas szczawiowy stąd nie należy przesadzać z nadmiernym spożyciem tego typu roślin. Przygotowuje się do spożycia podobnie jak zwykły szpinak. Świeże listki podczas zgniatania powinny lekko trzeszczeć. Natomiast jeśli listki są lekko ciepłe, może to oznaczać, że szpinak nowozelandzki zaczyna się psuć.
Artykuł sponsorowany
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie